زمان تقریبی مطالعه: 1 دقیقه
 

ابوعبدالله احمد بن عبدالله نوبختی





ابوعبدالله احمد بن عبدالله نوبختی (م قرن سوم هجری)، از خاندان نوبختی و از شاعران کاتب در قرن سوم هجری قمری بود.


۱ - معرفی اجمالی



ابوعبدالله احمد بن عبدالله بن محمد بن صالح بن نوبخت نوبختی، در باب النخله بغداد سکونت داشت و از حسن بن عرفه حدیث شنید.
ابوعبدالله را از خاندان نوبختی که به تشیع شهرت داشتند، به شمار آورده‌اند. او نواده ابوسهل اول، منجم مشهور (م ۱۸۰ هـ) و از شاعران نویسنده بود،
[۳] اقبال آشتیانی، عباس، خاندان نوبختی، ص۲۴۳.
بنابراین می‌توان حیاتش را در قرن سوم دانست.

۲ - آثار



ابوعبدالله اشعارش را به زبان عربی می‌سرود.
[۴] دهخدا، علی‌اکبر، لغت‌نامه دهخدا، ج۱، ص۱۰۳۳.
دیوان شعر وی صد ورقه بوده است.

۳ - پانویس


 
۱. خطیب بغدادی، احمد بن علی، تاریخ بغداد، ج۴، ص۴۵۳.    
۲. امین، سیدمحسن، اعیان الشیعه، ج۳، ص۱۵.    
۳. اقبال آشتیانی، عباس، خاندان نوبختی، ص۲۴۳.
۴. دهخدا، علی‌اکبر، لغت‌نامه دهخدا، ج۱، ص۱۰۳۳.
۵. ابن‌ندیم، محمد بن اسحاق، الفهرست، ص۲۰۴.    
۶. آقا بزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۹، ص۳۲.    


۴ - منبع



پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۱۵۷، برگرفته از مقاله «ابوعبدالله احمد بن عبدالله نوبختی».






آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.